
நான் ஜெபம்பண்ணும்போதெல்லாம் – Naan Jebam Pannumpothellaam
நான் ஜெபம்பண்ணும்போதெல்லாம் – Naan Jebam Pannumpothellaam
நான் ஜெபம்பண்ணும்போதெல்லாம் இடைவிடாமல் உங்களை நினைத்துக்கொண்டிருக்கிறதைக்குறித்துத் தமது குமாரனுடைய சுவிசேஷத்தினாலே என் ஆவியோடு நான் சேவிக்கிற தேவன் எனக்குச் சாட்சியாயிருக்கிறார்.”
விரிவான விளக்கம்:
இந்த வசனத்தை நாம் சில முக்கிய பகுதிகளைப் பிரித்துப் புரிந்துகொள்ளலாம்:
“தமது குமாரனுடைய சுவிசேஷத்தினாலே என் ஆவியோடு நான் சேவிக்கிற தேவன்”:
பவுல் தான் சேவிக்கும் கடவுளை எவ்வாறு பார்க்கிறார் என்பதை முதலில் தெளிவுபடுத்துகிறார். அவர் வெறும் ஒரு கடவுளை அல்ல, “தமது குமாரனுடைய சுவிசேஷத்தினாலே” சேவை செய்யும் கடவுளைப் பற்றிப் பேசுகிறார். அதாவது, இயேசு கிறிஸ்துவின் நற்செய்திதான் தன் ஊழியத்தின் அடிப்படை.
“என் ஆவியோடு நான் சேவிக்கிற தேவன்” என்பது பவுல் வெளிப்புறமான சடங்குகளின் மூலம் அல்ல, மாறாக தன் முழு இருதயத்தோடும், உள்மனதோடும் (ஆவியோடும்) கடவுளைச் சேவிக்கிறார் என்பதைக் காட்டுகிறது. இது ஒரு ஆழமான, தனிப்பட்ட, மற்றும் முழுமையான அர்ப்பணிப்பைக் குறிக்கிறது.
“எனக்குச் சாட்சியாயிருக்கிறார்”:
பவுல் அடுத்ததாகத் தான் சொல்லப்போகும் காரியத்திற்கு கடவுளே சாட்சி என்று உறுதிப்படுத்துகிறார். ஒரு விஷயம் உண்மையானது என்பதை நிரூபிக்க கடவுளின் பெயரைச் சாட்சியாகக் கூறுவது, அது எவ்வளவு முக்கியமானது என்பதைக் காட்டுகிறது. அவர் ஒரு உண்மையைச் சொல்கிறார் என்பதில் அவருக்கு முழு நம்பிக்கை உள்ளது.
“நான் ஜெபம்பண்ணும்போதெல்லாம் இடைவிடாமல் உங்களை நினைத்துக்கொண்டிருக்கிறதைக்குறித்து”:
இதுதான் வசனத்தின் மையக் கருத்து. பவுல் ரோம விசுவாசிகள்மீது கொண்டிருந்த அன்பையும், அக்கறையையும் இது காட்டுகிறது. அவர் அவர்களை ஒரு சில சமயங்களில் மட்டும் நினைத்துப் பார்ப்பதில்லை, மாறாக “ஜெபம் பண்ணும்போதெல்லாம்” (அதாவது, அவரது ஜெப வாழ்க்கையின் ஒரு பகுதியாக), “இடைவிடாமல்” (தொடர்ந்து, நிறுத்தாமல்) அவர்களை நினைவுகூருகிறார்.
இது அவரது ஜெபத்தின் தன்மை, அதாவது மற்றவர்களுக்காகத் தொடர்ந்து பரிந்து பேசுவது. ஒரு அப்போஸ்தலனாக, தொலைவில் இருக்கும் விசுவாசிகள்மீது அவர் கொண்டிருந்த ஆவிக்குரிய அக்கறையை இது வெளிப்படுத்துகிறது. அவர்களுக்கு அவர் உதவி செய்யவும், ஆவிக்குரிய வளர்ச்சியில் பங்குபெறவும் விரும்பினார் என்பதன் அடையாளமாக இது அமைகிறது.
இந்த வசனத்தின் முக்கியத்துவம்:
பவுலின் ஊழியம் மற்றும் அர்ப்பணிப்பு: பவுல் தன் ஊழியத்தை எவ்வளவு தீவிரமாகவும், அர்ப்பணிப்புடனும் செய்தார் என்பதை இது காட்டுகிறது. வெறும் போதனை மட்டுமல்ல, ஆழமான ஜெப வாழ்க்கையும் அவரது ஊழியத்தின் ஒரு பகுதியாக இருந்தது.
சகோதர அன்பு மற்றும் அக்கறை: இது விசுவாசிகள் ஒருவருக்கொருவர் எப்படி அக்கறையுடனும், அன்போடும் இருக்க வேண்டும் என்பதற்கு ஒரு சிறந்த உதாரணம். பவுல் ரோமர்களைச் சந்திக்காமலேயே, அவர்களுக்காகத் தொடர்ந்து ஜெபித்தார்.
ஜெபத்தின் வல்லமை: இடைவிடாத ஜெபத்தின் முக்கியத்துவத்தை இந்த வசனம் வலியுறுத்துகிறது. நாம் நமது அன்புக்குரியவர்களுக்காகவும், கடவுளின் ராஜ்யத்திற்காகவும் இடைவிடாமல் ஜெபிக்க வேண்டும் என்பதை இது நினைவூட்டுகிறது.
கடவுளின் உண்மைத்தன்மை: பவுல் கடவுளைத் தன் சாட்சியாக அழைப்பதன் மூலம், தன் வார்த்தைகளில் உள்ள உண்மையை மேலும் உறுதிப்படுத்துகிறார்.
சுருக்கமாக, ரோமர் 1:9 பவுலின் உண்மையுள்ள ஜெப வாழ்க்கையையும், கிறிஸ்துவை மையமாகக் கொண்ட அவரது ஊழியத்தையும், ரோமில் உள்ள விசுவாசிகள்மீது அவர் கொண்டிருந்த ஆழமான, இடைவிடாத அக்கறையையும் தெளிவாக்குகிறது.
Key Takeaways
- The passage discusses Paul’s deep devotion and continuous prayer for the Romans, emphasizing a personal and heartfelt service to God.
- It highlights the importance of constant prayer and genuine concern for others in the Christian faith.
- Paul views his service as rooted in the gospel of Jesus Christ, reinforcing the centrality of faith in his ministry.
- The text illustrates the significance of God’s truth as Paul calls upon Him as a witness to his words.
